ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΡΕΛΑ ΣΤΗΝ ΕΕ: Θα εισάγουμε και αγρότες…;

  

 

Ήρθε η ώρα να πληρώσουμε για όλα. Και για τους αγρότες που κάναμε κρατικούς υπαλλήλους και για τους μετανάστες αγρότες που δεν χώρεσαν στο κράτος…

Δεν τα λέμε τυχαία αυτά. Μας ερέθισε το γεγονός των ημερών ότι η αγουροξυπνημένη και στη γεωργία Ευρώπη αρχίζει να ψάχνεται για μεταβολές και στη γεωργία. Μεταβολές για λόγους άμυνας και στην κοινοτική γεωργική πολιτική.

 

Στις πρώτες αντιδράσεις της και η στρατηγική αγρανάπαυσης. Η γνωστή πολιτική αδράνειας τεραστίων εκτάσεων (σιτηρών κυρίως) ως ευγενής περιβαλλοντική συμπεριφορά προς τους αγρούς… (κάτι σαν τους λιγνίτες, ας πούμε…).

Και επειδή δεν θα αργήσει να γίνει παρελθόν η επιδοτούμενη αγρανάπαυση τίθεται και για εμάς το ερώτημα πού θα βρούμε χέρια να καλλιεργήσουμε όλη τη γη (και της αγρανάπαυσης) μιας και λογικά θα είναι αναγκαία και η δική μας παρουσία στη νέα, αμυντική ευρωπαϊκή πολιτική και στη γεωργία.

 

Ανεξάρτητα λοιπόν από το πόσο σοβαρά θα πάρουμε και αυτή τη φορά τις οδηγίες της Ε.Ε. για άρση της αγρανάπαυσης ή θα πούμε τα γνωστά “…άσε τους κουτόφραγκους να λένε”, θέλουμε δεν θέλουμε θα έλθει στην επιφάνεια και η λειψή αγροτική παραγωγή. Η απαράδεκτη, διαχρονικά, αγροτική μας οικονομία.

Η αδυναμία ίσης συμμετοχή μας στον αγροτικό ανταγωνισμό εντός και εκτός της Ε.Ε. μιας και οι μισοί τουλάχιστον αγρότες μας (νέοι βεβαίως) βρήκαν τον διορισμό στο κράτος ελκυστικότερο από το σκάψιμο της γης…

Από την άλλη όμως…, ένας αγρότης στο κράτος, πέντε ψήφοι στον βουλευτή που τον έβαλε. Γιατί να πάει στο χωράφι.

 

 

 

Γιατί να στήσει αγροτικό μαγαζί, βιοτεχνία, συσκευαστήριο, ή καινοτομία αφού ψηφίζοντας τον βουλευτή της περιοχής έχεις μονιμότητα στο κράτος. Μονιμότητα που ποτέ κανείς δεν θα καταργήσει.

Ασφαλώς και δεν μιλάμε για τον κανόνα. Αλλά ούτε και για μεγάλη εξαίρεση.

Όπως και να το κάνουμε όμως είναι εικόνα άλλης μιας αλήθειας για την κοινωνία και την οικονομία μας. Αλήθεια χρωματισμένη με όλες τις πολιτικές μπογιές. Ανεξαρτήτως ιδεολογίας…

Γιατί η μοιρασιά των ρουσφετιών διορισμού στο κράτος ήταν και παραμένει πάντα “δίκαιη” μεταξύ όλων των κομμάτων… ώρα να πληρώσουμε για όλα. Και για τους αγρότες που κάναμε κρατικούς υπαλλήλους και για τους μετανάστες αγρότες που δεν χώρεσαν στο κράτος…

 

Δεν τα λέμε τυχαία αυτά. Μας ερέθισε το γεγονός των ημερών ότι η αγουροξυπνημένη και στη γεωργία Ευρώπη αρχίζει να ψάχνεται για μεταβολές και στη γεωργία. Μεταβολές για λόγους άμυνας και στην κοινοτική γεωργική πολιτική.

Στις πρώτες αντιδράσεις της και η στρατηγική αγρανάπαυσης. Η γνωστή πολιτική αδράνειας τεραστίων εκτάσεων (σιτηρών κυρίως) ως ευγενής περιβαλλοντική συμπεριφορά προς τους αγρούς… (κάτι σαν τους λιγνίτες, ας πούμε…).

 

Και επειδή δεν θα αργήσει να γίνει παρελθόν η επιδοτούμενη αγρανάπαυση τίθεται και για εμάς το ερώτημα πού θα βρούμε χέρια να καλλιεργήσουμε όλη τη γη (και της αγρανάπαυσης) μιας και λογικά θα είναι αναγκαία και η δική μας παρουσία στη νέα, αμυντική ευρωπαϊκή πολιτική και στη γεωργία.

 

Ανεξάρτητα λοιπόν από το πόσο σοβαρά θα πάρουμε και αυτή τη φορά τις οδηγίες της Ε.Ε. για άρση της αγρανάπαυσης ή θα πούμε τα γνωστά “…άσε τους κουτόφραγκους να λένε”, θέλουμε δεν θέλουμε θα έλθει στην επιφάνεια και η λειψή αγροτική παραγωγή. Η απαράδεκτη, διαχρονικά, αγροτική μας οικονομία.

Η αδυναμία ίσης συμμετοχή μας στον αγροτικό ανταγωνισμό εντός και εκτός της Ε.Ε. μιας και οι μισοί τουλάχιστον αγρότες μας (νέοι βεβαίως) βρήκαν τον διορισμό στο κράτος ελκυστικότερο από το σκάψιμο της γης…

Από την άλλη όμως…, ένας αγρότης στο κράτος, πέντε ψήφοι στον βουλευτή που τον έβαλε. Γιατί να πάει στο χωράφι.

 

Γιατί να στήσει αγροτικό μαγαζί, βιοτεχνία, συσκευαστήριο, ή καινοτομία αφού ψηφίζοντας τον βουλευτή της περιοχής έχεις μονιμότητα στο κράτος. Μονιμότητα που ποτέ κανείς δεν θα καταργήσει.

Ασφαλώς και δεν μιλάμε για τον κανόνα. Αλλά ούτε και για μεγάλη εξαίρεση.

 

Όπως και να το κάνουμε όμως είναι εικόνα άλλης μιας αλήθειας για την κοινωνία και την οικονομία μας. Αλήθεια χρωματισμένη με όλες τις πολιτικές μπογιές. Ανεξαρτήτως ιδεολογίας…

Γιατί η μοιρασιά των ρουσφετιών διορισμού στο κράτος ήταν και παραμένει πάντα “δίκαιη” μεταξύ όλων των κομμάτων…

Διορισμοί ανάλογα με τα ποσοστά του κόμματος της περιοχής και χωρίς να έχει σημασία με ποια κυβέρνηση γίνονται οι διορισμοί.

 

Και πάμε στους άλλους αγρότες μας. Αυτούς που έμειναν στη γη και το παλεύουν ακόμη. Αυτούς που φρόντισαν να ρίξουν το κόστος παραγωγής. Να βολευτούν (τελικά) μόνο με επιδοτήσεις και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει…

Στο κάτω-κάτω οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους οδήγησαν και την αγροτιά στον δρόμο των πελατειακών σχέσεων με κόμματα και κυβερνήσεις. Όλα τα κόμματα χωρίς εξαίρεση.

 

 

 

Να όμως τα αποτελέσματα και της αγροτικής διαπλοκής. Λίγα κέρδη από κάτι χαρίσματα σε χρέη. Επιδοτήσεις κάθε είδους και κάθε εποχής… Εισαγωγές αγροτικών ειδών από τα Βαλκάνια σε φθηνότερες τιμές από το εγχώριο κόστος…

Εισαγωγές εργατών από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη να κάνουν τη δουλειά εκείνων που βρίσκουν ασύμφορα τα αγροτικά μεροκάματα και δεν δουλεύουν ή μεταναστεύουν.

 

Μια βόλτα, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα και στις ακριτικές περιοχές της, θα μας γεμίσουν απογοήτευση από τη διαπίστωση και μόνο ότι εκεί δεν φυτρώνουν πλέον ούτε νέοι ούτε νέες…

Οι νέοι είναι ήδη στα σύνορα και περνάνε σε δρόμους για την τύχη τους στο αύριο…

Δεν είχαμε και δεν έχουμε σκοπό να λύσουμε από τη στήλη το αγροτικό μας ή την κατάντια μας, αν θέλετε, και στην πρωτογενή παραγωγή της χώρας.

 

Τη σημασία θα είχε άλλη μια ανάλυση όταν όλοι ζήσαμε την ασυνάρτητη οικονομική πολιτική, μιας 30ετίας, στη δευτερογενή παραγωγή με τη μεταφορά της στα χέρια μόνο μεσαίων και μικρών της βιοτεχνίας. Μικρών που κλείνουν κατά χιλιάδες κάθε χρόνο. Θα μας χαλάσουν τώρα οι συνέπειες και από την πολιτική και κομματική διαπλοκή και με τον αγροτικό (κατά τα άλλα) πυλώνα της οικονομίας μας;

 

Πιάσαμε το θέμα επειδή το επιβάλλει η νέα οικονομική κρίση, (αυτή του πολέμου) που διαδέχεται την κρίση της πανδημίας την οποία ακολούθησε η κρίση παιχνιδιών με την ενέργεια… Κρίση η οποία (με γέφυρα τον πληθωρισμό) έδωσε ήδη πάσα και στη γεωργία με πολιτικές άμυνας, για όλη τη (μεγάλη) διάρκεια του πολέμου. Και ρωτάμε. Έχουμε εμείς “παίκτες” και τακτικές να κοντράρουμε όσα μας έρχονται και στη γεωργία ή θα φέρουμε απ’ έξω; Απλά ρωτάμε…

ΠΗΓΗ https://ta-nea-ton-en-nea.blogspot.com/2022/03/blog-post_83.html