ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ Η ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ;;; (ΜΕΡΟΣ Α)
ΜΕΡΤΕΝΣ-ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ-ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΧΟΥΝΤΑ-ΚΥΠΡΟΣ
Στις 21 Απριλίου 1967 η CIA εγκαθιστά στην Ελλάδα την στρατιωτική Χούντα του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Ο Παπαδόπουλος γίνεται πρωθυπουργός γιατί είναι μασόνος 33ου βαθμού, ενώ ο Παττακός γίνεται αντιπρόεδρος της κυβέρνησης γιατί είναι μασόνος 27ου βαθμού.
Ο Κων/νος Καραμανλής έχει φύγει ήδη από το 1963 και έχει εγκατασταθεί στο Παρίσι.Ο Ανδρέας Παπανδρέου συλλαμβάνεται και μεταφέρεται στις φυλακές Κορυδαλλού.Με την πίεση της CIA και του Τομ Πάππας – της ESSO ΠΑΠΠΑΣ – απελευθερώνεται την παραμονή Χριστουγέννων του 1967 αφού υπογράφει δήλωση μετάνοιας. Είναι η δεύτερη δήλωση.Την πρώτη την είχε υπογράψει τον Ιούλιο 1939 στην οποία κάρφωσε τα μέλη και συντρόφους του της ομάδας τροσκιστών στην οποία μετείχε στον Υπουργό Ασφαλείας του Μεταξά Μανιαδάκη μεταξύ των οποίων και τον Κορνήλιο Καστοριάδη, Χρ. Καράμπελα, Κύριο Κύρκου κ.ά. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει και ο Ανδρέας Παπανδρέου μετακομίζει στην Αμερική. Τον Απρίλιο του 1942 φθάνει στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη από την Σερβία ο νομικός Μαξ Μέρτεν.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΕΡΤΕΝ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ
Ο Μαξ Μέρτεν (8 Σεπτεμβρίου 1911 - 21 Σεπτεμβρίου 1971) ήταν Γερμανός ανώτατος εισαγγελέας της Ναζιστικής Γερμανίας που έφερε τον βαθμό του λοχαγού.
Καταγόταν από το Βερολίνο και είχε νυμφευθεί την κόρη του Ούγγρου προξένου στο Βερολίνο. Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στη Σερβία και την Ελλάδα ως ανώτερος δικαστικός σύμβουλος των εκεί γερμανικών στρατιωτικών διοικήσεων (Κομαντατούρ), ενώ η σύζυγός του διέμενε μόνιμα στη Βουδαπέστη, όπου για πολύ καιρό υπήρξε ιδιαιτέρα γραμματεύς του υφυπουργού δικαιοσύνης Ρόλαντ Φράισλερ.
Στην Ελλάδα ήλθε τον Απρίλιο του 1942, ένα χρόνο μετά τη γερμανική εισβολή, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του, Μάισνερ, με τον οποίο και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, όπου ανέλαβε τη γενική εποπτεία της δίωξης των Εβραίων της Μακεδονίας, σύμφωνα με την από 7 Ιουλίου 1942 σχετική διαταγή της Κομαντατούρ «περί μέτρων κατά των Εβραίων και των περιουσιών αυτών», αντικαθιστώντας σε πολλές περιπτώσεις και τον ανώτερο στρατιωτικό διοικητή Μακεδονίας και Αιγαίου.
Θεωρούνταν ο κύριος υπεύθυνος της γενοκτονίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, διατάσσοντας τη μεταφορά περίπου 45.000 ατόμων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς, καθώς και την ευθύνη της λεηλασίας των περιουσιών τους, μέχρι και τυμβωρυχίας του εβραϊκού νεκροταφείου, που υπολογίσθηκε ότι ξεπερνούσαν σε αξία το τεράστιο για την εποχή εκείνη ποσό των 125.000.000 χρυσών φράγκων. Εξ αφορμής αυτών αποκλήθηκε «Δήμιος της Θεσσαλονίκης» και «Χασάπης της Θεσσαλονίκης».
Μετά τη λήξη του πολέμου ο Μέρτεν συνελήφθη από τους Αμερικανούς στην κατεχόμενη Γερμανία.
Το 1946 οι Αμερικανοί πρότειναν την παράδοσή του στις ελληνικές αρχές, στο πλαίσιο της συμφωνίας, που οι Σύμμαχοι είχαν υπογράψει το 1943 για την παράδοση των εγκληματιών πολέμου στις χώρες διάπραξης των εγκλημάτων τους.
Η ελληνική πλευρά δια του Έλληνα στρατιωτικού ακολούθου στο Βερολίνο, στρατηγού Ανδρέα Υψηλάντη, πρότεινε την απελευθέρωσή του λόγω της άμεμπτης συμπεριφοράς του και των ανεκτίμητων υπηρεσιών του προς την Ελλάδα.
Έτσι άρχισε μια νέα καριέρα στη μεταπολεμική Γερμανία, εργαζόμενος στο Γερμανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης. Αναμίχθηκε στην πολιτική και μαζί με τον Γκούσταφ Χάινεμαν, τον κατοπινό πρόεδρο της Δυτικής Γερμανίας, ίδρυσε πολιτικό κόμμα αντιπολιτευτικό του Κόνραντ Άντεναουερ για την αποδοχή της μονιμότητας του χωρισμού της Γερμανίας
Η υπόθεση Μέρτεν ξεκίνησε τον Μάιο του 1957, όταν ο Γερμανός εγκληματίας έφθασε στην Ελλάδα για να καταθέσει σε δίκη του πρώην διερμηνέα του και μάλιστα όχι ως απλός ιδιώτης, αλλά με την επίσημη ιδιότητα υψηλόβαθμου στελέχους του υπουργείου Δικαιοσύνης της Δυτικής Γερμανίας, κατέχοντας θέση Γενικού Γραμματέα. Για τις κατηγορίες εναντίον του ποτέ δεν είχε συλληφθεί προκειμένου να προσαχθεί στο Δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, παρότι εκκρεμούσε σε βάρος του ένταλμα σύλληψης από το 1947.
Σχεδόν αμέσως με την προφυλάκιση του Μέρτεν, ξεκίνησε μία σειρά πολυάριθμων τότε παραστάσεων και διαβημάτων του Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα στο Υπουργείο Εξωτερικών και Δικαιοσύνης που ζητούσε την άμεση αποφυλάκιση του Μέρτεν.
Στην απολογία του ο Μαξ Μέρτεν υποστήριξε αντί των κατηγοριών ότι ο λόγος που επισκέφθηκε την Ελλάδα δεν ήταν άλλος από το να συναντήσει παλιούς του φίλους από την κατοχή.
Η τότε ελληνική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην αρχή έδειξε αμήχανη και στη συνέχεια υποχώρησε στις πιέσεις -μέσω πρέσβη- του καγκελάριου Κόνραντ Άντεναουερ, καθώς επίκειτο (Φθινόπωρο 1958) σύναψη δανείου της Ελλάδος ύψους 200 εκατομμυρίων μάρκων.
Στις αρχές Νοεμβρίου του 1958 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ πραγματοποίησαν επίσημη επίσκεψη στη Βόννη, επιδιώκοντας κυρίως να εξασφαλίσουν πιστώσεις από τη Δυτική Γερμανία για έργα υποδομής.
Οι Δυτικογερμανοί ηγέτες ενδιαφέρονταν για τη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα και για την εξάπλωση της οικονομικής επιρροής της Δυτικής Γερμανίας στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Φαίνεται όμως ότι ενδιαφέρονταν και για κάτι άλλο ακόμη: να σταματήσει η δίωξη των εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα, ώστε παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Δυτικής Γερμανίας που βαρύνονταν με εγκλήματα ή είχαν εντάλματα για την κατοχική δράση τους στην Ελλάδα, να μπορούσαν ανενόχλητα να έρχονται και να φεύγουν.
Πράγματι στις 13 Νοεμβρίου 1958 υπογράφηκε γερμανοελληνική οικονομική συμφωνία, σε μυστικό παράρτημα της οποίας (αποκαλύφθηκε αργότερα πως) «ο Καραμανλής υποσχέθηκε στον Γερμανό Καγκελάριο Αντενάουερ ότι η Ελλάδα θα ανέστελλε όλες τις διώξεις και θα παρέδιδε τον Μέρτεν στη Γερμανία»
Λίγες μέρες μετά την επιστροφή των Καραμανλή-Αβέρωφ από τη Βόννη, ο αρχηγός της Δημοκρατικής Ενώσεως Ηλίας Τσιριμώκος ζήτησε από τον πρόεδρο της Βουλής να συζητηθεί το θέμα Μέρτεν.
Συγκεκριμένα ανέφερε ότι υπήρχαν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε αναλάβει την υποχρέωση έναντι της δυτικογερμανικής κυβέρνησης, να απελευθερώσει τον δήμιο της Θεσσαλονίκης Μαξ Μέρτεν.
Η πληροφορία προκάλεσε εντύπωση και έξαψη ιδιαίτερα στην Αριστερά.
Στα τέλη Ιανουαρίου του 1959 η κυβέρνηση Καραμανλή έφερε για συζήτηση στη Βουλή νομοσχέδιο «Περί τροποποιήσεως της νομοθεσίας για τα εγκλήματα Πολέμου», σύμφωνα με το οποίο οριζόταν ότι «αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφασις τις δικαστηρίου, πάσα δίωξις Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης» που χαρακτηρίστηκε από τους νομικούς κύκλους έκτρωμα.
Αναφορές στο νομικό εκείνο έκτρωμα δημοσίευσαν πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ οι Times του Λονδίνου λοιδορώντας την Ελλάδα έγραφαν
«Η Ελλάς αμνηστεύει τους σφαγείς της».
Αλλά και στο εσωτερικό οι αντιδράσεις πολλών βουλευτών ήταν επίσης έντονες, ιδιαίτερα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Ηλία Τσιριμώκου και του Σταύρου Ηλιόπουλου που κατηγόρησαν την κυβέρνηση για υποχώρηση και ενδοτικότητα.
Στον ξεσηκωμό των Καλαβρυτινών με αφορμή αυτό το νόμο, ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Κανελλόπουλος δήλωσε από το βήμα της Βουλής:
«κατέχομαι υπό βαθείας ευλαβείας έναντι των θυμάτων των Καλαβρύτων, αλλά αι σφαγαί εκεί προεκλήθησαν ως αντίποινα δια φόνους Γερμανών και μάλιστα αιχμαλώτων…», δηλώσεις που προκάλεσαν δυσφορία και οργή.
Υπουργός Δικαιοσύνης στην Ελλάδα τότε ήταν ο Κωνσταντίνος Καλλίας που είχε δηλώσει πως «πρέπει να παραμεριστούν τα εμπόδια δια την ανάπτυξιν των σχέσεών μας με την Δυτικήν Γερμανίαν»,
και χαρακτήρισε την ψήφισή του ως μια πολιτικής πράξης σκοπίμου
Ο εισηγητής της πλειοψηφίας Παπαρρηγόπουλος δήλωσε ότι στην περίπτωση Μέρτεν θα γινόταν εξαίρεση και ο Γερμανός ναζί θα έμενε στη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων.
Όπως αποδείχθηκε, επρόκειτο για μία παραπλανητική κίνηση προκειμένου η κυβέρνηση να κατευνάσει την οργή της αντιπολιτεύσεως.
Συνέπεια όλων αυτών ήταν τελικά το διάταγμα αυτό να καταψηφιστεί απ΄ όλη την αξιωματική αντιπολίτευση, που διαμαρτυρόταν για την απαράδεκτη μεθόδευση.
Σύμφωνα με έγγραφα της CIA που ήρθαν στο φως το 2015, ο δωσίλογος επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Γκέρτσος χρηματοδοτούσε τον Μαξ Μέρτεν προκειμένου εκείνος να μην αποκαλύψει την εμπλοκή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην όλη υπόθεση.
Τελικά η δίκη του Μαξ Μέρτεν ξεκίνησε στις 11 Φεβρουαρίου του 1959 στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκλημάτων Πολέμου στην Αθήνα, στο οποίο προέδρευε ο συνταγματάρχης Κοκορέτσας, ο οποίος είχε αποκλείσει τους πολιτικώς ενάγοντες, για να αποφευχθεί κάθε πολιτικοποίηση του ζητήματος.
Τη δίκη εκείνη, που είχε προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον, παρακολούθησαν κυρίως Εβραίοι, πολλοί ξένοι ανταποκριτές μέσων ενημέρωσης, όπως και πολλοί νομομαθείς. Στις 5 Μαρτίου του 1959 ο πρόεδρος ανακοινώνει την ετυμηγορία της ενοχής του Μαξ Μέρτεν βάσει της οποίας του επιβλήθηκε 25 χρόνια κάθειρξη, κατά συγχώνευση, για παράνομες φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης Ελλήνων και Ισραηλιτών, φόνους και θάνατο από ασιτία, τρομοκράτηση σε βάρος 56.000 Ισραηλιτών, καταστροφή του Εβραϊκού νεκροταφείου της Θεσσαλονίκης, εκτοπίσεις 40.000 Εβραίων.
Ο Αθανάσιος Χρυσοχόου, έμμισθος συνεργάτης των Ναζί επί Γερμανικής Κατοχής, εμφανίστηκε στη δίκη Μέρτεν ως μάρτυρας υπεράσπισης προκαλώντας την κατακραυγή του ελληνικού τύπου
Το φθινόπωρο του 1959 η υπόθεση Μέρτεν ήλθε και πάλι στην επικαιρότητα με το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση της Ε.Ρ.Ε., με το οποίο γινόταν τροποποίηση του προηγούμενου σχετικού νόμου και επιτρεπόταν η αποφυλάκιση των εγκληματιών πολέμου που είχαν ήδη καταδικαστεί και εκρατούντο σε ελληνικές φυλακές.
Ακολούθησε θυελλώδης συζήτηση στη Βουλή. Κάτω από τον καταιγισμό πυρών Ε.Δ.Α. και Δημοκρατικής Ενώσεως, η κυβέρνηση δια του αντιπροέδρου της, Παναγιώτη Κανελλόπουλου, απήντησε ότι η Ε.Ρ.Ε. είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στη "σημερινή Γερμανία" και ότι ο μόνος εγκληματίας πολέμου που βρισκόταν σε ελληνικές φυλακές, ο Μέρτεν, έπρεπε να απελαθεί και να παραδοθεί στη χώρα του.
Τελικά το νομοσχέδιο ψηφίστηκε και στις 5 Νοεμβρίου 1959 ο Μέρτεν αποφυλακίστηκε και απελάθηκε από την Ελλάδα
Ευθύς μετά την άφιξή του στη Δυτική Γερμανία συνελήφθη με ένταλμα των γερμανικών δικαστικών αρχών και δικάστηκε στο Βερολίνο.
Ο ανακριτής αποφάσισε να παραμείνει ελεύθερος, με τον όρο να παρουσιάζεται στην αστυνομία δύο φορές την εβδομάδα.
( ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1941 έως το 1951).
Από το 1942 μέχρι το 1944 ανέλαβε την γενική εποπτεία της δίωξης των Εβραίων της Μακεδονίας και τον θάνατο πολλών εξ’ αυτών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία τους έστελνε ενώ έκλεβε τις περιουσίες τους (χρήματα, κοσμήματα, τιμαλφή κ.λπ.). Το 1946 συλλαμβάνεται σαν εγκληματίας πολέμου από τους Αμερικάνους οι οποίοι προτείνουν στις ελληνικές αρχές την παράδοσή του για να δικαστεί σαν εγκληματίας πολέμου.
Η ελληνική κυβέρνηση όμως προτείνει μέσω του στρατιωτικού ακολούθου της στο Βερολίνο, στρατηγού Ανδρέα Υψηλάντη, την απελευθέρωσή του λόγω ανεκτίμητων υπηρεσιών προς την Ελλάδα.
Ο Μέρτεν επιστρέφει στην μεταπολεμική Δυτ. Γερμανία όπου ανεβαίνει στην κλίμακα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και γίνεται σημαντικό στέλεχος (όπως άλλωστε και πολλά στελέχη της Ναζιστικής Γερμανίας). Δημιουργεί κοινό δικηγορικό γραφείο με τον πρώτο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλτερ Χολστάιν, δικηγόρο της AG FARBEN και συνεργάτη του Χίτλερ.
Το 1958 έρχεται στην Αθήνα, αναγνωρίζεται τυχαία και συλλαμβάνεται από τις ελληνικές αρχές.
Δικάζεται το 1959 από το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκλημάτων Πολέμου και στις 6 Μαρτίου 1959 του επιβάλλεται η ποινή 25 χρόνια φυλάκιση.
Πρωθυπουργός εκείνη την εποχή στην Ελλάδα είναι ο Κων/νος Καραμανλής. Η Γερμανική κυβέρνηση πιέζει για την απελευθέρωσή του.
Ο πρώην Ναζί Βάλτερ Χολστάιν – ιδρυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης – έρχεται τον Ιούλιο του 1959 και απαιτεί την απελευθέρωσή του. Όμως η Ελληνική δικαιοσύνη δεν δέχεται και ο Καραμανλής αδυνατεί να περάσει νόμο στη Βουλή.
Τον Σεπτέμβριο του 1959 έρχεται στην Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου, επισκέπτεται τον Καραμανλή, του δείχνει ταυτότητα πράκτορα της NSA και του δίνει 3 εντολές:
α) Να απελευθερώσει τον Μαξ Μέρτεν.
β) Να υπογράψει τη σύμβαση για τις Αμερικανικές πυρηνικές βάσεις, και,
γ) Να αποποιηθεί των Γερμανικών αποζημιώσεων, διαφορετικά θα δώσει στην δημοσιότητα τα στοιχεία που έχει η CIA για την συνεργασία Καραμανλή – Μέρτεν.
Είναι η εποχή του «Ψυχρού Πολέμου».
Ο Παπανδρέου ήταν Επίκουρος Καθηγητής σε Αμερικάνικα Πανεπιστήμια και η CIA στρατολογεί τους ξένους καθηγητές που διδάσκουν στην Αμερική για μελλοντική χρήση.
Η CIA κρατάει τον Καραμανλή από το 1947 που ιδρύθηκε γιατί ένας από τους ιδρυτές της, ο στρατηγός των Ναζί Χάινριχ Γκέλεν, έχει παραδώσει στους Αμερικάνους τους φακέλους με τους συνεργάτες των Ναζί στις χώρες που οι Γερμανοί είχαν καταλάβει.
Ο Καραμανλής περνάει νομοσχέδιο και ο Μέρτεν απελευθερώνεται στις 5 Νοεμβρίου 1959 και στέλνεται στην Γερμανία για να δικασθεί εκεί. Στην Γερμανία γίνεται μια παρωδία δίκης και ο Μέρτεν είναι τελεσίδικα ελεύθερος.
Επίσης ο Καραμανλής διαλύει το δικαστήριο δοσίλογων ενώ σε πολλές χώρες αυτά τα δικαστήρια λειτουργούν μέχρι σήμερα (το 1979 ο Καραμανλής θα καταστρέψει όλα τα αρχεία των δοσίλογων της κατοχής, έτσι ώστε να είναι αδύνατον σήμερα να ανακαλύψει κάποιος στοιχεία για τους συνεργάτες των Ναζί. Η CIA όμως γνωρίζει).
Ο Μέρτεν δίνει μια συνέντευξη στην Γερμανία στις 25 Σεπτεμβρίου 1960 στην εφημερίδα «Ηχώ» του Αμβρούργου και στο περιοδικό «Der Spiegel» στις οποίες κατονομάζει τον Κων/νο Καραμανλή σαν έμμισθο πληροφοριοδότη των Γερμανικών αρχών κατοχής καθώς και τον Υπουργό Εσωτερικών στη κυβέρνησης Καραμανλή Δημήτρη (Τάκο) Μακρή.
Τον Απρίλιο του 1961 αρχίζει στο Ισραήλ η δίκη του Άντολφ Άιχμαν. Εκεί η CIA παρουσιάζει κατάλογο με πληροφοριοδότες των Ναζί κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Μέσα στον κατάλογο υπάρχει και το όνομα του Κων/νου Καραμανλή.
Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή κάνει διάβημα προς το Ισραήλ και ζητάει την απόσυρση του ονόματος.
Το δικαστήριο αποσύρει το όνομα του Καραμανλή από τον κατάλογο.
Τα αρχεία της CIA θα αποχαρακτηριστούν τον Αύγουστο του 2016, οι αναγνώστες ας ψάξουν λίγο την επίσημη ιστοσελίδα της CIA.https://www.cia.gov/index.html
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει ήδη φύγει από την Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1960 και έχει γυρίσει στην Αμερική.
Εντελώς συμπτωματικά τον Σεπτέμβριο του 1960 δύο νεαροί πράκτορες της NSA έχουν αυτομολήσει στην Σοβιετική Ένωση και η NSA τους «μαζεύει» τους πράκτορές της σε όλο τον πλανήτη για επαναπρογραμματισμό.
Tο 1966 ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει ήδη σχηματίσει την Οργάνωση ΑΣΠΙΔΑ μέσα στον Ελληνικό στρατό σαν αντίπαλο δέος της οργάνωσης ΙΔΕΑ.
Στον ΑΣΠΙΔΑ συμμετέχει ο Δημ. Ιωαννίδης, Γιάννης Λαδάς, Στειακάκης, Μπουλούκος κ.ά.
Για τον ΑΣΠΙΔΑ δημιουργείται σύγκρουσή ανάμεσα στην Βασιλική Οικογένεια και τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν Σύμβουλος του πρώτου κατοχικού Πρωθυπουργού Τσολάκογλου.
Ο Τσολάκογλου ήταν επίσης αντιπρόσωπος της Ράι Μεντάλ, θυγατρικής βιομηχανίας όπλων του ομίλου Κρουλ.
(Η Ράι Μεντάλ από την κατοχή μέχρι σήμερα εξοπλίζει τον Ελληνικό στρατό).
Κατά την διάρκεια της Χούντας ο Καραμανλής είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι.
Το Παρίσι είναι η «καρδιά» των μυστικών υπηρεσιών της Ευρώπης.
Εκεί δημιουργήθηκε η 17 Νοέμβρη, εκεί εκπαιδεύτηκε ο Χομεΐνι, εκεί δολοφονήθηκε ο Αραφάτ, εκεί ζούσαν στο ίδιο διαμέρισμα ο Πάγκαλος με τον Γιωτόπουλο κ.λπ.
Ο Παπανδρέου βρίσκεται πλέον στην Σουηδία.
Και οι δύο έχουν επαφή με τη Χούντα των συνταγματαρχών.
Ο Καραμανλής μέσω του αδελφού του Αχιλλέα, ο οποίος έχει επαφή με τον Κώστα Παπαδόπουλο, αδελφό του δικτάτορα Γιώργου Παπαδόπουλου.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου μέσω του Απόστολου Κακλαμάνη (θαμώνα του ΕΑΤ ΕΣΑ) και του Μένιου Κουτσογιωργα. Και οι δύο ήταν ενημερωμένοι για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τα είχαν εγκρίνει.
Η Χούντα έχει κάνει τον κύκλο της και η CIA ετοιμάζει το πραξικόπημα στην Κύπρο.
Το 1971 ιδρύεται η ΕΟΚΑ β η οποία ελέγχεται πλήρως από τη CIA. Ο Ιωαννίδης γνωρίζει τα πάντα και δίνει εντολή για την επίθεση στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου.
Η Ε.Ο.Κ.Α. Β΄ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών Β΄) ήταν εθνικιστική ένοπλη παραστρατιωτική οργάνωση που δημιουργήθηκε στην Κύπρο το 1971.
Ιδρύθηκε από τον Γεώργιο Γρίβα (Διγενή), με σκοπό την ένοπλη δράση για τη δημιουργία των προϋποθέσεων που θα οδηγούσαν στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, στην αρχή μέσω συνεργασίας με τον Αρχιεπίσκοπο και Πρόεδρο, Μακάριο, στη συνέχεια μέσω εκφοβισμού και τέλος μέσω της ένοπλης σύγκρουσης.
Αντιτάχθηκε στην πολιτική του Μακαρίου, ο οποίος υποστήριζε την ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και την πολιτική του εφικτού όσον αφορά στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η δράση της ΕΟΚΑ Β΄ ξεκίνησε με δολιοφθορά εγκαταστάσεων, κλοπή όπλων, εκρηκτικών υλών και ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών και αυτοκινήτων. Αργότερα υπήρξε αιματηρή εμπλοκή, με νεκρούς, ενάντια σε υποστηρικτές του του Μακαρίου.
Η ΕΟΚΑ Β΄ υποστήριξε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο, ενώ έδρασε και κατά τη διάρκεια της Τουρκικής Εισβολής, περίοδο κατά την οποία ευθύνεται για σφαγές αμάχων και άλλες ωμότητες.
Επιπλέον, οι σφαγές που πραγματοποιήθηκαν από μέλη της οργάνωσης σε Τόχνη, Αλόα-Μαράθα και Σανταλάρη χαρακτηρίστηκαν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από τον ΟΗΕ.
Σχέση της ΕΟΚΑ Β' με CIA
Σύμφωνα με τον Μακάριο Δρουσιώτη, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ θέλοντας να απαλλαγούν από τον Μακάριο στο νησί, προσέγγισαν τον Γρίβα ο οποίος διέθεσε τον εαυτό του στα σχέδια που είχαν εκπονήσει Προσθέτει ότι οι Αμερικάνοι μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ίδρυσαν στην Ευρώπη, την δίκτυο Stay Behind.
Σε κάθε χώρα το όνομα της οργάνωσης ήταν διαφορετικό.
Στην Ελλάδα ονομαζόταν «Προβιά», στην Ιταλία «Gladio», στην Τουρκία «Τμήμα Ειδικού Πολέμου». Επειδή αποκαλύφθηκε η ύπαρξη της οργάνωσης Gladio στην Ιταλία, συνήθως όλες οι οργανώσεις στον Τύπο ονομαζόταν Gladio.
Οι οργανώσεις αυτές ήταν μυστικές από τις πολιτικές ηγεσίες των χωρών.
Στην Ελλάδα, η Προβιά, στηρίχθηκε στον προϋπάρχουσα στρατιωτική οργάνωση, ΙΔΕΑ (Ιερό Δεσμό Ελλήνων Αξιωματικών).
Ο ΙΔΕΑ χρηματοδοτήθηκε με εκατομμύρια δολάρια από την CIA, όπως και η αντίστοιχη Τούρκικη STK (Seferberlik Taktik Kurulu) που μετατράπηκε σε ÖHD (Özel Harp Dairesi) το 1967.
Η Τούρκικη οργάνωση είχε στενές σχέσεις με την οργάνωση Γκρίζοι Λύκοι και έλεγχε αργότερα την τουρκοκυπριακή ΤΜΤ.
Ο ΙΔΕΑ, μέσω της ΕΛΔΥΚ επεκτάθηκε και στην Κύπρο, ενώ αργότερα το Β΄ γραφείο του Γενικού Επιτελείου της Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) ήταν στελεχωμένο από αξιωματικούς πιστούς στους επικεφαλής της Χούντας και του ΙΔΕΑ Την 21η Απριλίου 1967, μέλη του ΙΔΕΑ πραγματοποίησαν το πραξικόπημα στην Ελλάδα, με πρωτεργάτη τον συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο, έμμισθο πράκτορα της CIA.
Ο Μακάριος Δρουσιώτης ισχυρίζεται πως η ΕΟΚΑ Β, η οποία προέκυψε από αγωνιστές της ΕΟΚΑ, ελεγχόταν από την οργάνωση Ακρίτας, την Χούντα των Αθηνών μέσω της ΚΥΠ, οι οποίες ελέγχονταν από την CIA.
Την ίδια στιγμή, η CIA έλεγχε τις αντίστοιχες τουρκοκυπριακές οργανώσεις, την ΤΜΤ, τους γκρίζους λύκους, μέσω της τούρκικης Gladio (τμήμα ειδικού πολέμου).
Χρηματοδότηση
Η ΕΟΚΑ Β΄ για την συγκρότηση, εξοπλισμό και συντήρηση της απαιτούσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Σύμφωνα πάλι με τον Μακάριο Δρουσιώτη, η χρηματοδότηση φαίνεται να προέρχεται από την CIA μέσω της Αθήνας.
Ο κ. Δρουσιώτης βασίζει την εκτίμησή του τόσο σε μια συνέντευξη του Μακάριου τον Σεπτέμβριο του 1974, όσο και σε μια κατάθεση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ του Χένρι Τάσκα, τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα.
Σύμφωνα με τεκμήρια τα οποία έχουν βρεθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία, η ΕΟΚΑ Β λάμβανε βοήθεια 1 εκατομμύριο δολάρια ετησίως.
ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΟΚΑ β ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ wikipedia
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΝΑΡΩΤΙΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ
ΑΣ ΑΝΑΤΡΕΞΟΥΝ ΣΤΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ Ο ΚΩΝΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια